NEDENDİR??

Birbirimizi kazanmaya çalışmalarımız yada esirgediğimiz ilgimizi göstermemiz neden hep kırıldığımız anlardan sonraya denk gelir?
Çok mu zordur sadece içinizden gelipte sevdiğini söylemek.
Peki neden sevgilim o baygın sevgi dolu dikizlemelerini beni,tartıştıktan sonraya saklıyorsun.O bakışları nasıl sevdiğimi anlamadın mı yoksa aylardır?Anlatamadım mı yada benim küçük yüreğimin sadece bir tek bakışınla bile dolabileceğini mutlulukla.Bakışlarını yakalayınca üzerimde öyle ansızın utandım doğrusu.Çünkü bir önceki yazıma döküyordum içimi ve genellikle sitem vardı satırlarda...
Dünyanın bir tarafı büyüklerin oyunun da ölen,yaralanan ve yaşamından ansızın çıkan sevdiklerine ağlayan çocuklarla dolu.Bir tarafıysa;"acaba bugün hangi bikinimle boy göstersem plajlarda"tasasıyla yaşayan kadıncıklarla.İnsanlar çıldırmış sanki.Mahalle aralarında bile insanlar ellerinde bıçak birbirlerine saldırıyor.
Bu günü de geç saatlerde bunlardan biriyle kapattık.Yaşam gerçekten güçleşiyor artık..

SEBEPSİZ....

Sebebini bir türlü bilmediğim ve nedense inatla öğrenememin istenmediği şeyler oluyor etrafımızda.Belki yaşam hep böyle üç kağıtçı.Benimkisi sadece alışamamak yada alışmaya çalışmamak.
Memnuniyetsizliğim neye karşı bilmiyorum yine.Kendim,ailen,sevgilim,sevgim,kalbim....
Hepsi işbirliği etmişcesine yoruyor beynimi.Ve sanırım tatilin stresini atmak için bir tatile daha ihtiyacım olacak benim.
Artık yoruldu kalbimi intihardan kurtarmaktan beynim...
Yoruldum,duruldum,boğuldum...

Harika bir şeyler oluyor...

Vermesini bilmeden alamıyoruz hayatta.
Sevmesini bilmeden sevilemiyoruz.
Karşılık beklemeden yada hesap yapmadan yaşamadan mutlu olamıyoruz.
Ve belki de en önemlisi,onu tanımadan,karşına çıkmadan aşkı bulamıyorsun.
Şu sıralar her şeyler yolunda.Nazarlardan korusun hiç bir sorun yok aramızda.
Bir süre ayrı kalmak her yönden tavan yaptırdı aramızda.
Şimdi karşımda daha açık,daha sevecen,daha uzlaşmacı ve beni daha çok benimseyen bir adam var yaşamında.
Ve ne denli sevdiğimizi birbirimizi söylememe gerek yok sanırım...