Artık 36.Haftamızdayız.Son haftalara girdikçe her gün öncekinden biraz yorucu oluyor.Çok şükür fazla ağrım sızım yok.Ama gece uykularımız pek kalmadı.Ayrıca hafif kasılmalar ve ağrılarda başladı.
Asıl giderek artan şey heyacan ve merak..Doğum yaklaştıkça ne ile karşılacağını bilememenin verdiği heyecan kaplıyor içimi.Bir de doğum sonrası süreçte aldığım kilolar nasıl verilecek meselesi var tabi.Ama bu konuda çok sıkıntı yaşayacağımı düşünğyorum.Yeter ki bebeğim sağsalim dünyaya gelsin.
Odasını,eşyalarını hazırladık.Sadece banyo malzemeleri eksik.Hamileliğin en zevklikısımlarından biri sanırım buydu.O minik kıyafetleri yıkandı,ütülendi.Dolabına yetleştirildi.Benimkilerse hangilerini giyebileceğimi bilmediğimden dolabıma yerleştirildi.Sadece 2 gömlek bir bady ile idare eder oldum.Havalar böyle giderse çok sıkıntı olmaz gerçi.Nasılsa okulda yok artık.İki haftadır sürekli misafirlerimiz vardı.Onlarla ilgilenmek çok yordu doğrusu.Okulu aratmadı yani.
Hamilelekte depresif hallerim pek olmadı benim.Bu konuda eşimin rolünü göz ardı edemem.Sadece vücudunuz değişmiyor bu süreçte.Aslında bu en basit sorun.Pek çok alanda kendinizi kısıtlamak zorunda kalıyorsunuz.En basit temel temzilik işleri bile sizin için çok efor gerektiriyor örneğin.Dışarı çıkmak ayrı bir dert.Ya zırt pırt tuvaletiniz geliyor yada çabucak yoruluyorsunuz.İŞte tüm bu noktalarda eşinizin gösterdiği desteğin yerini hiç birşey doldurmuyor.Sanırım evlilklerin kritik noktalarından biri de hamilelik süreci.Bu dönem bir kez daha anladım ki ben doğru adama aşığım..
