Bunalttı beni artık....

Artık canımı sıkmaya başladı bu çocuk.Gerçekten de "çocuk" bu çünkü...Ne istediğini bilmiyor.Hala gelgitlerinden kurtulamamış.Ve tipik enerji vampirlerinden malesef.Ne zaman arama yada mesajını görsem gerçekten kan beynime sıçrıyor...Bakalım bekliyip görcez ne olacak???

Mat'i özledim;

Mat'i özledim...Her kapıyı açışımda sıcacık sarılışını,uzun kulaklarını,sevimli burnunu,mamasını hazırlarken sabırsızlanışını,sabahları uyandığımda üstüme atlayan o koca gövdeyi özledimmmmm.
Hiperaktif köpeğim benim,sen benim en iyi ev arkadaşım olmuştun...
Sabah yatakdan kazındım yine.Gözlerim hala yarı kapalı.Normalde bu hava Mat'in havasıydı.Ama kendmi eve kıapatmamakta kararlıyım.Ya sinemaya yada tenise gitmeliyim.Yada telefonumu kapatıp,üç beş film cd si alıp,tembellik yaparım.
OFFFFFF.....Mat'i kesinlikle özledim...

oyun....

İnsanları tanımak istemiyorum.Açıldıkça yüzlerinin perdeleri ve gün ışığı çarptıkça gizli köşelerine ürkütüyor beni gördüklerim.Ben o sahte hallerini daha eğlenceli buluyorum.Ama uzun süre gizleyemiyor kimse gerçekleri ve bu yüzden gitgide daraltıyorum etrafımdaki çemberi...Tek şansımsa sanırım en azından özel yaşamımda sayısının az olması bu yaratıkların,en acısıysa çoğunun hemcinslerim yani kadınlar arasından çıkması.
Kim demiş oyun sadece çocuklara göre diye.Siz bide yetişkinleri görün.Büyüdükçe eğlenmeyi unuttuğumuz kesin.Bizim tabu gecemiz meğer ne faydalı bişeymiş.Herkes döktü ortaya hırslarını,hazımsızlıklarını.Ama ne eğlendim anlatamam.Ara sıra tekrarlamak gerekiyor anladığım kadarıyla..

Ne filmdi ama,

Gayet sıradan ama bir o kadar da rahatlatıcı bir gece geçirdim dün.Önce kendime özenli bir sofra kurdum,ardından da uzun bir banyo keyfi armağan ettim.Ve nefis bir film izledim.Aslında beklediğim bir misafir vardı ama onun gelmemesi bile üzmedi beni.Yani filmden o denli zevk aldım ki onu bile unuttum.
Tabi bu filmden bu derece zevk almış olmam kafamı karıştırmadı değil.Çünkü bahsettiğim film "Kill Bill"...Düşünüyorum da bu derece beğenmemin iki sebebi olabilir.Birincisi;belki farkında olmadan şiddeti kanıksamiş olmam..İkincisiyse;her sahnenin gerçekten de son derece özenli olması.Yani basit bir cinayet,sanki müthiş bir tablo.Şiddet insanın gözüne sokulmuyor,parçalanan insanlar gayet doğal geiyor size.Doğrusu bu tip sahneleri parmakları arasına izlenerek izleyen ben müthiş heyecanlı bir şekilde baktım ekrana.Ve daha önce izlemeyerek ne çok şey kaçırdiğimi farkettim.
Tabi dün üzüldüğüm şeyler de olmadı değil,malesef bir arkadaşımın erkek arkadaşının ondan daha düşünceli davranması beni bi hayli kırdı.Ve neden erkekleri daha çok sevdiğimi tekrar anladım......

o tür....

Önceden hiperaktif olduğumu düşündüren pek çok şey vardı kendimde gözlemlediğim.Sanki oturduğum yerde bir çivi varmış gibi asla sabitlenemezdim masamda.Tabi ki özel yaşamımda buna paralel gitmekteydi..Hoş hala pek bir şey değişmedi ya...Oysa dün akşam;Bir anda bir şey farkettim.Sanırım ben bir manik depresifim!
Dün tüm gün boyunca hem ağladım,hem güldüm.Eve geldim yine aynı.Sanki vücudum başka birinin kontrolündeydi ve her düğmeye basışda gözlerim doldu.Ama tüm bunları sağlayan şeyleri nihayet isimlendirdim.Malesef "yönetmelik"denen bir öğütücünün içine hapsolmuş durumdayım.Ve sanırım düğmelerim onun elinde...Sonra etrafımdaki yapay beyinli erkekler.Ne çok varmış bunlardan.Neden dünyada bu kadar yararlı şeyin nesli tükenirken bunlar ha bire çoğalıyor böyle.Kim demiş insanların boş zamanı yok diye.Boşluklar tamamen bunları çoğaltmaya ayrılmış bence.Bendeki o enterasan mıknatısda tamamen o türü çekmeye kilitlenmiş durumda...
Biliyorum,babam haklı,ben hiç normal olmadım...
Ama üzgünüm babacım,büyümeyi ve senin deyiminle normalleşmeyi hiç düşünmüyorum.
Ve artık kendimi Blade misali bu yapay beyinlileri yok etmeye adıyorum....

Merhaba;

Başlangıç için uygun bir uygun bir gün mü çok da emin değilim aslında.Zaten ne zaman kendimizi yeni bir başlangıca hazır hissederiz ki!!!
Bugün gayet sıradandı aslında ama yarın başka olacak biliyorum.Çünkü ne zamandır istediğim şeyi yapacak ve ailemi ziyaret edeceğim.Ve en güzeli bu ziyaretin sonunda beni çok özleyen biri olacak burada.Eee, biraz megalomanca belki ama özlenilmek şu sıralar gerçekten beni memnun edecek bir duygu...Ve pek çok şeyi öylece bırakıp,uzaktan izlemek..