egzersizz

1 haftadır düzenli olarak spora gidiyorum.Kendimi inanılmaz dinç ve huzurlu hissediyorum.Hareketler başlayınca günün tüm yorgunluğunu bedenimden uzaklaştırıyorum sanki..Stres,olumsuz tüm düşünceler beni terkediyor.Keşke çok daha önce başlasaydım..
Ve keşke daha geniş bir zamana sahip olsaydım.Okuldan 4 de çıkıyor eve geliyor,çantamı hazırlıyor,giyiniyor, dört buçukta tekrar çıkıyorum.17:00 de başlayıp 18:00 da bitiriyoruz.Sonra eve gelip duş alıp akşam yemeği için sofrayı hazırlıyorum..Gece de erkenden cupp yatağa..Üstelik bu yıl okulda da hiç boş anım yok.Gerçi bu da işimi gayet iyi yaptığımı gösterir ki hiç şikayetçi değilim halimden..

zor günler

Hayallerin yerine gerçekler alınca yaşam duvarına çarpıyorum son hız..Gönlümün bir yeri hep kaçış şarkıları söylüyor..İçimde biriktirdiklerim ufak bir kıvılcımla yangın olup yakıyor,dağlıyor..En çok kendime zararım.
Karmakarışığım bugün.PMS de olmanın etkisi de tartışılmaz tabi bunda.Ama benim asıl sorunum asla karşıya yetememekte..Neden yetmeye çalıştığımıysa bende bilmiyorum aslında....