Salı, Aralık 13, 2005

ŞAFAK167

Evettt...Artık gün saymaya başladım.Geriye doğru.Yani asker deyimiyle Şafak saymaca oynuyorum.Ve bundan sonra her yazım tamamen sana ithaf edilecek canım.Gerçi öncekilerin de yüzde doksanında sen vardınya neyse.Sarsıntılı bir öncü kavganın ardından,filmlerdekini aratmayacak bir istasyonda uğurlama sahnesiyle,en büyük asker nidaları etmesekte her ne kadar gönderdim sevgilimi.Öncesinde sevgi sözcükleriyle bezenmiş güzel bir gece geçti tabi.Sanırım bir tarafım şiddete çok meyillli benim,çünkü asıl kavgada anladım beni aslında ne çok sevdiğini.Şiddet de aşkın bir ürünü mü ne.Kabul;kendime bile inandırıcı gelmedi bu.İnsan;gidince uzağa yanıbaşındaki, sudan çıkmış balığa dönüyor bir süre,şuursuzca kendini dinliyorsun sanırım.Sadece bu.Ama ertesi sabah güne onsuz başlayınca özlem de hissettiriyor kendini inceden.Evin her köşesi eziyet.
Yine de tahminimden zaiyatsız geçiyor günler.Çünkü günde üç öğün arıyor sağolsun.Askerlik yaradı bizimkine.Bir de müthiş bir şap muhabbetimiz var ki akıllara zarar.Gerçi bunun bi de çukolata kadın ilişkisi vardı ama neyse...
Velhasıl kelam daha çok baştayız ama özledim seni be tombiş paşammm.

Hiç yorum yok: