GÜÇ bende OLSUN artık

1 saat öncesine kadar harika bir gün geçirmekteydim.Ufak tefek aksiliklere rağmen kendimi oldukça mutlu ve dinamik hissederek başlamıştım haftaya.Oysa şimdi gözyaşım burnumda yatağıma sığındım.Neden bu kadar zayıfım.Sakin olmayı,umursamaz görünmeyi başaramıycak mıyım hiç?Dışım şeffaf bir zarla kaplı sanki..İçimde ne varsa her an gözlenebiliyor.Ve en ufak bi sorun da tahammülsüzlüğüm yakıyor çevremi..Tamam çok bezginim şu an en iyisi yazmayı kesmek..