İnsanları tanımak istemiyorum.Açıldıkça yüzlerinin perdeleri ve gün ışığı çarptıkça gizli köşelerine ürkütüyor beni gördüklerim.Ben o sahte hallerini daha eğlenceli buluyorum.Ama uzun süre gizleyemiyor kimse gerçekleri ve bu yüzden gitgide daraltıyorum etrafımdaki çemberi...Tek şansımsa sanırım en azından özel yaşamımda sayısının az olması bu yaratıkların,en acısıysa çoğunun hemcinslerim yani kadınlar arasından çıkması.
Kim demiş oyun sadece çocuklara göre diye.Siz bide yetişkinleri görün.Büyüdükçe eğlenmeyi unuttuğumuz kesin.Bizim tabu gecemiz meğer ne faydalı bişeymiş.Herkes döktü ortaya hırslarını,hazımsızlıklarını.Ama ne eğlendim anlatamam.Ara sıra tekrarlamak gerekiyor anladığım kadarıyla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder