o tür....

Önceden hiperaktif olduğumu düşündüren pek çok şey vardı kendimde gözlemlediğim.Sanki oturduğum yerde bir çivi varmış gibi asla sabitlenemezdim masamda.Tabi ki özel yaşamımda buna paralel gitmekteydi..Hoş hala pek bir şey değişmedi ya...Oysa dün akşam;Bir anda bir şey farkettim.Sanırım ben bir manik depresifim!
Dün tüm gün boyunca hem ağladım,hem güldüm.Eve geldim yine aynı.Sanki vücudum başka birinin kontrolündeydi ve her düğmeye basışda gözlerim doldu.Ama tüm bunları sağlayan şeyleri nihayet isimlendirdim.Malesef "yönetmelik"denen bir öğütücünün içine hapsolmuş durumdayım.Ve sanırım düğmelerim onun elinde...Sonra etrafımdaki yapay beyinli erkekler.Ne çok varmış bunlardan.Neden dünyada bu kadar yararlı şeyin nesli tükenirken bunlar ha bire çoğalıyor böyle.Kim demiş insanların boş zamanı yok diye.Boşluklar tamamen bunları çoğaltmaya ayrılmış bence.Bendeki o enterasan mıknatısda tamamen o türü çekmeye kilitlenmiş durumda...
Biliyorum,babam haklı,ben hiç normal olmadım...
Ama üzgünüm babacım,büyümeyi ve senin deyiminle normalleşmeyi hiç düşünmüyorum.
Ve artık kendimi Blade misali bu yapay beyinlileri yok etmeye adıyorum....