ben nişanlandım..böyle pat diye söylediğime kanıpta evlilik meraklısı yada hr fırsatta dile getiren gıcıklardan sanılmayayım.Çünkü çoğu kişiye söyleyemedim bile.Tam da bizim tarzımızda ailelerin arasında bi tanışma ve yüzük merasimi oldu.Kimse kafamdan dolarlar yağdırmadı ya da altınlardan yürüyemeyen gelin kızlardan olmadım..Ha tabi o düğünde olur biliyorum ama benim düğünümde de onlardan olmayacağım su götürmez bi gerçek.Yüzük için kuyumcuya gittiğimizdeki yüz ifademde bunun en büyük kanıtıydı zaten..Netcem ben altın yüzüğü bakışım sanırım uzun süre silinemez hafızalardan..
Neyse netice de bi şey değişti mi yok hayır.Daha bir rahatız tabi o ayrı.Ama ne svgim ne mutluluğum gölgelendi bu durumdan..
Şu sıralar en büyük sorunumuz sevgilimin iş konusu.Bi süre beklmede kalacak ve bu durumun onu ne kadar rahatsız ettiğinin farkındayım.Ancak elimden ona destek olmak ve fazla soru sorup bunaltmamaktan fazlası gemiyor ne yazık ki.Oysa onu üzgün görmek tedirginliğini hissetmek içimde oınu pışpışlayıp mutlu etme arzusu uyandırmıyo değil.Ancak bunun onu daha da baskı içine sokmasından korktuğum için elim kolum bağlı kalıyor..
Umarım her şey yoluna girer..
Neden hep mutlu olmayı en çok hakedenlerin işi daha zordur???
Yine de inancımı yitirmeyip olumlu açılardan bakmalıyım yaşama.Öyle ya hayat o kadar uzun değil..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder