Bulunduğumuz yılın ilk yazısı olacak bu.Uzun zamandan sonra ilk defa istek duyuyorum içimde yazmaya.Artık şafak saymıyorum,çünkü her gün çok daha ağır gelmeye başladı dünden.Pek çok şeyi özlüyorum onunla.Hala uzun bir zamanımız var kavuşmak için.Buluşabilmek için yaptığımız ttüm planlar bir dizi aksilik yüzünden hüsranla sonuçlandı.Şu sıralar tatildeyim ve oyalamak daha zor kendimi.İyiki bir işim var.Her ne kadar beni mutlu etmese de en azından oyalıyordu yalnız günlerde.
Samsun dan umduğum gibi tatlı anılarla dönemedim malesef.İlişkimize karşı çıkan bazı aile bireylerinin faaliyetleri orada da sürdü.Dönüşü yaklaştıkça sevgilimin ve aile faslı da iyice hissettirmeye başladıkça kendini korkum artıyor.Ondan vazgeçemem ben,ama ailem.Boynuma takmak istedikleri boyumda büyük sorumluluk halkasını düşündükçe kızıyorum onlara aslında.Geçmişte alıştırmanın verdiği bir kızım yapar duygusu bu biliyorum.Ve istemiyorlar onlardan uzaklaşmamı.
Allah ım,lüften herşey yolunda gitsin ve ömürlerimiz birleşebilsin onunla...
1 yorum:
Sevgili patronum,
Neden her içki içişinizde benim blogumu okuyorsunuz merak ettim doğrusu.Oysa o kadar iç açıcı değil çoğu zaman yazdıklarım.Yani neşenizi bozabilir.
Ama söz ilk içişimde ben de size özel bir şeyler yazacağm.
Artı,o kadar da küçük değilim.Büyüdüm artıkın...
Yorum Gönder