kısacık bir yol.gidip gelmekle bir çırpıda bitiverecek kadar kısa.nefesimizin tıkanmasına,uzun molalara gerek duyulmayacak kadar kısacık.üzüntüye,derde boş yere gerilmeye izin verilmemesi gerekecek kadar kısa ve dönüşü olmayan bir yol.dönemeci çok oysa menzile götüren tek bir güzergaha sahip.
bazı şeyleri ne denli büyütüyoruz çoğu kez gözümüzde.onsuz olmazlarımız ne denli fazla.kırılmaya ne denli müsait ruhumuz.incelikden ne derece yoksun o vazgeçilmez "kıymetlilerimiz"..her şey yaşamak içinse ve yaşam bizim içinse biz var oldukça anlamlıysa her şey bu kırılmalar niye?niye böylesine zayıfız?niye bu denli zorlaştırmayı seviyoruz yaşamı?neden güzellikleri görmesi zorken,her talihsizlik silinmekde inat eder beynimizde..?
yaşamın bir kanatı kırık sanki..yada benim yaşamıma özgü bu..
ama onu kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kalınca anlıyor insan..o çok kısa ve sadece değerini bilenler için mola vermeye izin verecek kadar kısa..
umarım "kıymetlilerimiz" kıymetini bilir bu fedakarlığımızın..
ve yaşamımızın onlara ayırdığımız parçasının tabi ki de..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder