bir telefonla iki zıt duyguyu bir anda yaşadım dün akşam..eski bir dost sesi duymak inanılmaz sevindirirken insanı,aynı sesten duyduğu bir haber de üzüntüye boğabiliyor beraberinde.Bir zamanlar çok iyi anlaşdığım bir arkadaşımın kız kardeşini kaybettiğini öğrendim.
Üstelik en talihsiz olanı bu ölümün gazetelerde çıkmış olması ve haberi ilk okuduğumda ismin çağrışım yapmasına rağmen bu ihtimali hiç düşünmümüm.ve biraz da eleştiryle yaklaşıp neden insan göz göre göre bu denli hız yapar ki diyerek kınamamdı..
şimdiyse o olayın sevdiğim bir insanın canını en derinden yaktığını bilmek nasılda garip..
dünyanın küçük olduğunu bir kez daha anladımm..
ve garip tesadüflere tekrar inandım..bu akşam evime gelen küçük bir misafir beni arayan "dost sesin" fotoğrafını albümünden düşürmüş ve ben ona bu da benim ablam dediğimde aynı ortamda bulunanlara da açıklamıştım kim olduğunu..ve o gece çalan telefonda uzun zamandır konuşmadığım o fotoğrafdaki kişiye aitti..
işaretleri fark etmek önemlidir bence..
insan dostalrını hep yanında istiyorsa hiç ihmal etmemeli..
bu da benim özeleştirim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder