Başkalarına da olur mu bilemiyorum?Ama benim başıma gelen ve pek fazla kimseyle paylaşamadığım bir şey bu.Belki de fazla duygusal,aslında bu duygusallıkda değil bence,(en iyisi biz buna hassasiyet diyelim)hassas olmamdan kaynaklanıyor.Zaman zaman hiç tanışmadığım hatta tanışmamın mümkün olmadığı kişilerin aslında gerçek dünyada karşıma çıksa son derece iyi anlaşabileceğim insanlar olabilecekleri fikrine kapılıyorum.Bu fikri bana verense,o kişiyle bir fotoğraf karesi,sözlediği yada yazdığı bir cümle,kendini ifade ediş biçimi gibi son derece basit ve bir insanı tanımakta yetersiz kalan şeyler olabiliyor.Sonrasındaysa içimi büyük bir merak alıyor..Merak ve tanıma arzusu.Tanışmak ve saatlerce konuşmak..Yaşama bakmak.Hayatı paylaşmak..Geçmişi ve geleceği konuşmak ..Belki ortak kırgınlıklar belki hüzünler belki de cıvıl cıvıl sevinçler bulmak..
Belki de yeryüzünde birbirinin ruh ikizi olabilecek(ki bunu karşı cins olarak yorumlamak da doğru olmaz) ancak birbirinden habersiz yüzlerce insan yaşıyor.Birbirini tanıma fırsatını yakalayamamış ve belki de hiç yakalayamayacak..Belli mi olur,eğer çok istersek hayat karşımıza gerçek insanlar ve gerçek dostluklar çıkarır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder